Sınıf II Malokluzyonlarda Uygulanan Tedavi Yaklaşımlarının Üst Hava Yolu Üzerine Etkileri

Sınıf II malokluzyonlar, iskeletsel olarak sagital yönde mandibulanın retrüzyonu, maksillanın protrüzyonu ya da her ikisinin bir arada olduğu durumlar ile karakterizedir. Uygulanan tedavi yaklaşımları, maksillanın ve maksiller dişlerin öne hareketinin engellenmesi, maksiller dişlerin distale hareketi, çekimli tedavi yaklaşımları, mandibulanın horizontal yön büyümesinin stimülasyonu, mandibuler gövde ve mandibuler dişlerin öne hareketini içermektedir. Solunum sistemi, burun, ağız, farinks, larinks, trakea, bronşlar, bronşioller ve alveollerden oluşan dinamik bir yapıdır. Üst hava yolunu değerlendirmek için kullanılan yöntemler sefalometri, akustik refleksiyon, floroskopi, nazofarengeskopi, bilgisayarlı tomografi, manyetik rezonans görüntüleme, özefageal manometri ve bronkoskopidir. Hava yolu boyutlarını etkileyen birçok faktör mevcuttur. Sınıf II malokluzyon görülen çocuklarda, Sınıf I bireylerle karşılaştırıldığında orofaringeal ve hipofaringeal alanların daha dar olduğu ve Sınıf II malokluzyon tedavisi ile hava yolu boyutlarında bir miktar artış olabileceği düşünülmektedir. Bu derlemenin amacı, literatürde mevcut olan, Sınıf II malokluzyonun tedavi yaklaşımları arasında sayılan maksiller genişletme, headgear uygulamaları, fonksiyonel apareyler, ortognatik cerrahi ve mandibuler distraksiyonun üst hava yolu boyutlarına etkilerini inceleyen çalışmaları değerlendirmektir.

Effects of Class II Malocclusion Treatment Approaches on Upper Airway

Skeletal class II malocclusions are characterized by sagittal mandibular retrusion, maxillary protrusion or combination of both. Treatment altervatives include restriction of anterior movement of maxilla and maxillary teeth, distal movement of maxillary teeth, extractions, stimulation of horizontal growth of mandible and anterior movement of mandible and mandibular teeth. Respiratory system is a dynamic structure includes nose, mouth, pharynx, larynx, trachea, bronchial, bronchiole and alveolus. The methods used to evaluate upper airway are cephalometry, acoustic reflection, fluoroscopy, nasopharyngoscopy, computedtomography, magnetic resonance imaging, esophagealmanometry and bronchoscopy. There are a lot of factors effecting the size of the airway. When compared with Class I individuals, children with Class II malocclusion have narrower oropharyngeal and hypopharyngeal areas and it is concluded that Class II malocclusion treatments can increase the airway size. The aim of this review is to evaluate the studies found in literature about the effects of Class II malocclusion treatments such as maxillary expansion, headgear, functional appliances, ortognatic surgery and mandibular distraction on upper airway size.