Dijital Modellerde Güvenirlilik

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı dijital modellerde yapılan model analizleri ile alçı model üzerinde yapılan model analizlerini
karşılaştırarak ölçümlerin güvenirliliklerinin araştırılmasıdır.
YÖNTEMLER: Çalışmada üniversite arşivinde bulunan toplam 30 hastanın tedavi öncesi modelleri kullanıldı. Tüm alçı ve dijital modeller üzerinde Anterior Bolton ve toplam Bolton oran analizi yapılarak elde edilen değerler karşılaştırıldı. Alçı modeller üzerinde yapılan tüm ölçümlerde 0.01 mm hassaslıkla ölçüm yapmamızı sağlayan dijital kumpas kullanıldı. İki yöntem arasındaki farklılıklar istatistiksel olarak eşleştirilmiş t testi ile değerlendirildi (p=0,05).
BULGULAR: Alçı ve dijital modellerde yapılan ölçümlerin korelasyon katsayıları yüksek ve anlamlı bulundu. İki yöntem arasında maksiller 1. büyük azıların ve 1. küçük azıların, mandibular sağ 1.küçük azı ve 1.büyük azı dişlerinin mezyodistal boyutunda (p<0,05), maksiller 12 diş ve mandibular 12 diş toplamında (p<0,01), maksiller 6 diş ve mandibular 6 diş toplamında (p<0,05) istatistiksel olarak önemli farklılıklar bulundu. Ancak bu farkların klinik olarak önemsiz olabileceği vurgulandı.
SONUÇ: Bu çalışmada Orthomodel 3B dijital model yazılım programı ile yapılan ölçümlerin güvenilir olduğu, ortodontik tedavi planlamalarında ve arşivlemede kullanılabileceği sonucuna varıldı.

Reliabilty of Digital Models

OBJECTIVE: The purpose of this study was to evaluate model analyses performed both conventionally and digitally and to compare their reliability.
METHODS: Pretreatment plaster casts of 30 patients were selected from the archive of Ege University. Bolton’s Anterior ratio and Bolton’s overall ratio were calculated for both methods. A digital caliper with a 0.01 sensitivity was utilized for cast analyses. The
differences between the digital and the conventional method were evaluated by paired t test (p=0.05).
RESULTS: Correlation coefficients were statistically significant for the cast and digital model measurements. The differences between the two methods were statistically significant for maxillary first molars and first premolars, mandibular right first premolars and first molars (p<0.05), the sum of maxillary and mandibular 12 teeth (p<0.01) and the sum of maxillary and mandibular 6 teeth (p<0.05). However, these differences could be neglected for clinical outcomes.
CONCLUSION: Orthomodel 3B software was found to be reliable for orthodontic treatment planning and can serve as an archive method.