GİRİŞ ve AMAÇ: Endodontik tedaviler yüksek başarı oranına sahip olmakla birlikte, tedavilerin başarısız olduğu ve yenilenmesinin mümkün olmadığı vakalarda dişleri ağızda tutabilmek için cerrahi endodontik işlemler gerekebilmektedir. Bu çalışmada; Cam İyonomer Siman (CİS), Mineral Trioksit Agregate (MTA) ve Biodentine (BD)’in retrograd dolgu materyali olarak apikal sızdırmazlık direncinin in vitro koşullarda karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada 70 adet tek köklü daimi insan dişi kök ucundan 3 mm kesildi. Kök ucu kaviteleri ultrasonik uç yardımıyla hazırlandıktan sonra CİS, MTA ve BD ile dolduruldu. Tüm örnekler %2'lik metilen mavisinde 48 saat 37°C’de bekletildi. 1 mm kalınlığındaki kök kesitleri stereomikroskop altında dijital olarak fotoğraflandı. Boya penetrasyon alanı, AutoCad programı kullanılarak metilen mavisi ile boyanan yüzeylerin tüm dentin yüzeyine oranlanması ile hesaplandı. Gruplar arasındaki farklılığı saptayabilmek için Kruskal-Wallis H ve çoklu karşılaştırma (post-hoc) testlerinden yararlanıldı (p<0,05).
BULGULAR: Deney gruplarında % 0 ila % 95,45 arasında değişen derecelerde mikrosızıntının olduğu belirlendi. MTA ve BD gruplarının, CİS grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha az sızıntı gösterdiği ancak MTA ve Biodentine grubu arasında sızıntı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadığı saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu in vitro çalışmada, retrograd dolgu materyali olarak MTA ve BD’nin apikal sızdırmazlık yeteneğinin CİS’e göre belirgin ölçüde üstün olduğu görülmektedir.
INTRODUCTION: Endodontic treatments have a high success rate but endodontic surgery procedures may be necessary to preserve teeth when the treatments are unsuccessful. The purpose of this study was to compare the sealing ability of glass ionomer cement (GIC), mineral trioxide aggregate (MTA),and BiodentineTM (BD) in vitro.
METHODS: 70 human single-rooted permanent teeth were resected at 3 mm from the apex. Root-end cavities were prepared using an ultrasonic tip and filled with GIC, MTA, or BD. All specimens were soaked in %2 methylene blue at 37°C for 48 hours. The 1-mm thick roots sections were digitally photographed under a stereomicroscope. With the use of an AutoCad program dye penetration area was calculated as the methylene blue-infiltrated surface divided by total dentin area. The Kruskal–Wallis H test and post-hoc multiple comparison test were used to determine which groups differed from each other (p < 0.05).
RESULTS: The experimental groups presented different microleakage values varying between 0% and 95.45%. MTA and BD showed a statistically significant difference in microleakage compared with GIC, but no significant difference was obtained between MTA and BD.
DISCUSSION AND CONCLUSION: When used as a retrograde filling material, MTA and BD were significantly superior in terms of apical microleakage compared with GIC.