Direkt ve indirekt yöntemle yapılan kompozit rezin laminate veneer restorasyonların klinik değerlendirilmesi: 1 yıllık kontrol

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, farklı tekniklerle uygulanan kompozit rezin laminate veneer (RLV) restorasyonların bir yıllık klinik performansını değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İlk 15 diş, Esthet•X HD (Dentsply DeTrey, Konstanz, Almanya) ile indirekt kompozit RLV restorasyonlarla; sonraki 15 diş Ceram•X Duo (Dentsply DeTrey) ile direkt kompozit RLV restorasyonlarla restore edildi. Başlangıç, 6 ve 12 ayda restorasyonlar modifiye Ryge kriterleri, cep derinliği, plak indeksi ve diş eti indeksi kullanılarak değerlendirildi. Klinik kriterlerin değerlendirilmesinde Mann Whitney U testi kullanıldı. Cep derinliği ölçümleri için Friedman testi kullanıldı. Plak ve diş eti indeksindeki farklılıklar Fisher’in kesin testi ve Oran karşılaştırmaları testi ile analiz edildi.
BULGULAR: Mann Whitney U testi sonucunda, gruplar arasında sadece kenar renklenmesi kriterinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p≤0.05). İndirekt grupta 6. ay kontrolünde cep derinliği ve gingival indeks skorları arttı, bu artış istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p≤0.05). Bu kriterlere göre direkt tekniğin indirekt teknikten istatistiksel olarak anlamlı ölçüde daha iyi olduğu tespit edildi (p≤0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmanın bulgularına dayanarak, her iki teknikle yapılmış kompozit RLV restorasyonlar anterior dişlerde estetik problemi olan hastalarda iyi birer tedavi seçeneği olabilir. Ancak erken dönem kenar renklenmesi, preparasyon, ölçü ve yapıştırma aşamasındaki zorluklar indirekt tekniğin dezavantajları olarak karşımıza çıkmaktadır.

Clinical evaluation of direct and indirect resin composite veneer restorations: 1 year report

INTRODUCTION: The objective was to evaluate one year clinical performance of composite veneers applied with different techniques.
METHODS: The first 15 teeth were restored with an indirect technique with Esthet•X HD (Dentsply DeTrey, Konstanz, Germany), the next 15 teeth were restored with a direct approach with Ceram•X duo (Dentsply DeTrey). At baseline, 6 and 12 months, the restorations were evaluated using modified Ryge criteria, pocket depth, plaque index and gingival index. Mann Whitney U test was used in evaluating clinical criteria. Friedman test was used for pocket depth measures. Differences in plaque and gingival index were analysed by Fisher’s exact test and Proportions test.
RESULTS: Regarding Mann Whitney U test, only the marginal discoloration criteria was statistically significantly different between the groups (p≤0.05). In the indirect group, the pocket depth and gingival index scores were increased at 6 month recall and these increases were statistically significant (p≤0.05). Direct technique was found to be statistically significantly better than the indirect technique (p≤0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Based on the findings of this study, both composite veneer techniques may be a good treatment option for patients with esthetic problems in anterior teeth. However, early discoloration rate, complex approach with preparation, impression and luting are the disadvantages for indirect technique.