GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, kök kanal tedavileri Kâtip Çelebi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Endodonti Anabilim Dalı’nda uzmanlık ve doktora öğrencileri tarafından yapılmış dişlerin klinik ve radyografik başarısını geriye dönük olarak değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada 2015-2018 yılları arasında tedavi gören, 182 hastada 202 diş 12-57 ay sonra değerlendirildi. Klinik muayenesinde spontan ağrı, perküsyonda hassasiyet ve fistül varlığı kontrol edilen dişlerin kemik densitesindeki değişim ve periapikal doku iyileşmesi dijital periapikal filme göre PAİ skoru kullanılarak yapıldı. Asemptomatik dişlerde skorun azalarak PAİ skoru 1 ve 2 değerlerini aldığı olgular başarılı, skorunda değişiklik olmayanlar iyileşmekte olan ve skoru artarak PAİ 3 ve üzerindeki değere sahip olgular başarısız olarak değerlendirildi. Pearson ki-Kare testi ve Mann Whitney U testi istatistiksel analizde kullanıldı.(p<0,05).
BULGULAR: Çalışmamızın sonuçlarına göre yaş, cinsiyet, diş tipi ve lokalizasyonu, koroner restorasyon tipi, post ve kron restorasyonunun varlığı ve izleme süresinin kanal tedavisinin başarısı üzerine etkisi istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı(p>0,05). Koroner restorasyonun kalitesi ve kök kanal dolgu seviyesinin kanal tedavisi başarısı üzerine etkileri ise istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kanal tedavisinin başarısını değerlendirmek için yalnızca radyografik inceleme yeterli değildir; ayrıca ilgili dişin klinik olarak da muayenesi gerekmektedir. Kanal tedavisi sırasında kaliteli ve sızdırmaz bir koroner restorasyonun ve ideal kök kanal dolgusunun yapılamaması apikal periodontitise neden olabilmektedir.
INTRODUCTION: This study aims to evaluate root canal treatments performed by postgraduate students at Kâtip Çelebi University's Faculty of Dentistry, Department of Endodontics, between 2015 and 2018, focusing on clinical and radiographic success rates.
METHODS: A total of 202 teeth (in 182 patients) treated by postgraduate students during 2015-2018 underwent re-examination 12 to 57 months post-treatment. Asymptomatic teeth were classified as healed if the last PAI score decreased from the initial score or was ≤ 2, as healing if bone density remained unchanged, and as failure if the last score increased or was ≥ 3. The study analyzed the influence of various factors including age, gender, tooth type/localization, coronal restoration, presence of periapical lesions, follow-up duration, and canal filling quality on treatment success, employing statistical analysis (Pearson chi-square test and Mann-Whitney U test, p<0.05).
RESULTS: Age, gender, tooth type/localization, coronal restoration, presence of periapical lesions, and follow-up time did not significantly affect treatment success (p>0.05). However, coronal restoration quality and root canal filling level were statistically significant predictors of success (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Sole reliance on radiographic assessment for root canal treatment success is inadequate; clinical examination of the associated tooth is essential. Poor coronal restoration and inadequate root canal filling may lead to apical periodontitis.