Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
XHızlı Arama
Farklı Rezin Simanlar ile Simante Edilen İndirekt Kompozit Restorasyonların Mikrosızıntı Miktarının Değerlendirilmesi
Gamze Paken1, Mine Dündar2, Mehmet Sonugelen2, L. Şebnem Türkün31Uşak Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Protetik Diş Tedavisi Ana Bilim Dalı, Uşak2Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Protetik Diş Tedavisi Ana Bilim Dalı, İzmir
3Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Restoratif Diş Tedavisi Ana Bilim Dalı, İzmir
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, Sınıf II indirekt kompozit resin restorasyonlarda, farklı adeziv simanların proksimal yüzeylerdeki mikrosızıntıya etkisinin değerlendirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmaya 24 adet çekilmiş, çürüksüz üçüncü molar diş dahil edildi. Standart Sınıf II kaviteler dişlerin hem distal hem de mesial yüzeylerinde ve mine-sement birleşiminden yukarıda olacak şekilde hazırlandı. Çalışma grupları 4 siman grubuna ayrıldı: GCem LinkAce (GCm) (GC, Japonya), Panavia F 2.0 (P) (Kuraray, Japonya), RelyX U200 (Rx) (3M ESPE, ABD), Superbond C&B (SB) (SunMedical, Japonya) ve kontrol (V) (Variolink II, Ivoclar Vivadent, Schaan, Liechtenstein). Her bir diş için mesial kavite çalışma grubu olacak şekilde ve distal kavite ise kontrol grubu olacak şekilde ayarlandı. Restorasyonlar indirekt kompozit materyalinden (Gradia; GC, Japonya) elde edildi ve kavitelere yapıştırıldı. Örneklere termosiklus uygulandı (5-55Cº,5000 döngü) ve sonrasında örnekler 24 saat boyunca %50 gümüş nitrat solüsyonunda bekletildi. Dişlerden mesio-distal olarak kesit alındı ve mikrosızıntı miktarları dijital görüntüleme yöntemi ile (24x; Leica optik mikroskop, Almanya) değerlendirildi. Kullanılan sıralı ölçek: 0-4 (0 = mikro sızıntı yok ve 4 = aksiyel duvar boyunca boya penetrasyonu). Her grup için ortalama değerler kaydedilmiş ve bu değerler Wilcoxon Signed Ranks testi kullanılarak istatistiksel olarak analiz edilmiştir. (alpha=0,05)
BULGULAR: Tüm grupların oklüzal mikrosızıntı değerleri arasında anlamlı bir fark yoktur (GCm: 0; P: 0,17 ±.0,4; Rx: 0 ve SB: 0,17 ±.0,4) (P> 0,05). En az mikrosızıntı değerleri (μm ± SD) sırasıyla oklüzal (0.00; 0,00) ve gingival (0,83 ± 0,4; 0,50 ± 0,5) ksımlar için GCm ve Rx kendinden adezivli simanlar için kaydedildi. En yüksek mikrosızıntı SB ve P ile gingival kısımlarda (2,0 ± 1,4; 1,5 ± 0,84) kaydedildi ve fark diğer gruplara göre anlamlıdır. (P <0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Test edilen kendinden adezivli dual-cure rezin simanlar uzun süreli mikrosızıntı stabilitesi sergilerken, self-cure rezin simanlar en yüksek mikrosızıntı değerleri göstermiştir.
Microleakage of Indirect Composite Resin Luted With Different Adhesive Cements
Gamze Paken1, Mine Dündar2, Mehmet Sonugelen2, L. Şebnem Türkün31Department of Prosthodontics, Usak University, School of Dentistry, Usak, Turkey2Department of Prosthodontics, Ege University, School of Dentistry, Izmir, Turkey
3Department of Restorative Dentistry, Faculty of Dentistry, Ege University, Izmir, Turkey
INTRODUCTION: To evaluate the influence of different adhesive cements on the microleakage of proximal surfaces in class II indirect composite resin restorations.
METHODS: Twenty-four human extracted caries-free third molars were selected. Standard class II cavities were prepared on the mesial and distal surfaces with margins located above the cementoenamel junction (CEJ). Cavities were standardized by fixing the handpiece in a parallelometer during preparation. Treatment groups were divided into 4 cements: GCem LinkAce (GCm) (GC, Japan), Panavia F 2.0 (P) (Kuraray, Japan), RelyX U200 (Rx) (3M ESPE, USA), Superbond C&B (SB) (SunMedical, Japan) and control (V) (Variolink II, Ivoclar Vivadent, Schaan, Liechtenstein). In each tooth, the mesial cavity was set as the experimental and the distal as a control. Restorations were fabricated with an indirect composite resin (Gradia; GC, Japan) and luted into cavities. Specimens were thermocycled (5-55Cº,5000 cycles) and immersed in 50% silver nitrate solution for 24 hours. The teeth were sectioned mesiodistally and evaluated for microleakage using digital image analysis (24x; Leica optical microscope, Germany). The ordinal scale used was: 0-4 (0= no microleakage and 4= dye penetration along axial wall). Mean values for each group were recorded and statistically analyzed using Wilcoxon Signed Ranks Test. (alpha=0,05)
RESULTS: There were no significant differences among occlusal microleakage of all groups (GCm: 0; P: 0,17±.0,4; Rx: 0 and SB: 0,17±.0,4) (P>0,05). The least microleakage (μm±SD) was recorded for GCm and Rx self-adhesive cements for occlusal (0.00; 0,00) and gingival (0,83±0,4; 0,50±0,5) parts, respectively. The highest microleakage was noted with SB and P at the gingival parts (2,0±1,4; 1,5±0,84), respectively and the difference was significant compared to the other groups (P<0,05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Tested self-adhesive dual-curing resin cements exhibited simulated long-term microleakage stability while self-curing resin cement yielded highest microleakage.
Makale Dili: İngilizce