AMAÇ: Çalışmanın amacı maksiller molar dişlerin distal hareketinde Jones Jig apareyinin etkilerini belirlemek, aynı zamanda maksiller premolar ve kesicilerde meydana gelen ankraj kaybını değerlendirmektir.
YÖNTEMLER: Çalışmanın materyalini oluşturan 15 hastanın distalizasyon öncesi ve distalizasyon sonrası lateral sefalometrik radyografileri üzerinde yapılan ölçümlerle sert, yumuşak doku ve dişsel değişimler incelendi.
BULGULAR: Açısal ölçümlerden, maksiller molar dişlerde distal yönde, maksiller premolar ve kesici dişlerde mezyal yönde istatistiksel olarak anlamlı devrilme saptandı. Çizgisel ölçümlerden, maksiller molar dişlerin distalizasyonu ve maksiller premolar ve santral dişlerin mezyalizasyonunda istatistiksel olarak anlamlı değişiklikler bulundu.
SONUÇ: Bu çalışmada maksiller molar dişlerin distalizasyonu Jones jig apareyi ile hasta uyumu gerekmeksizin başarılı bir şekilde gerçekleştirildi. Ancak premolar ve kesici dişlerde resiprokal ankraj kaybı meydana geldi.
OBJECTIVE: The purpose of this clinical study was to determine the effects of the Jones jig appliance used for distal movement of the maxillary molars and also to evaluate the anchorage loss for maxillary premolars and incisors.
METHODS: Pretreatment and post-treatment lateral cephalometric radiographs of 15 consecutively treated patients were examined. Dental, soft tissue and skeletal changes were evaluated.
RESULTS: The results from the study sample showed significant distal tipping of the maxillary first molars and mesial tipping of the maxillary premolars and proclination of the maxillary central incisors. Distalization of the maxillary first molars, mesialization of the maxillary first premolars and central incisors were significant in the linear measurements.
CONCLUSION: This study indicated that distalization of the maxillary first molars was successfully achieved with Jones jig appliance without the need for patient compliance. Unfortunately, reciprocal anchorage loss in the premolars and incisors occurred during distalization.